Bijna halverwege!

5.5 weken Zweden achter de rug en eindelijk weer de rust om een verslag te schrijven. Het is een lang verhaal geworden, veel beleefd in de afgelopen tijd. Dus voor de mensen met een drukke agenda: Het gaat goed met me!


Ik moet even heel ver terug denken. 17 Oktober zou Bart aankomen in Lund. Hij zou eigenlijk al rond 12 uur in Lund kunnen zijn maar ik had om half 1 nog een vergadering en vond dat ik niet alweer een dag vrij kon nemen, dus had ik met bart afgesproken dat ik om 2 uur op het station zou zijn. Uiteindelijk bij de vergadering niet echt een nieuwe opdracht gekregen, mijn begeleidster zei dat ik maar gewoon naar mijn vriendje toe moest gaan en dat we maandag wel weer zouden zien hoe we verder zouden gaan. Was ik wel erg blij mee, want hiermee liet ze toch wel een beetje blijken dat ze vond dat ik genoeg gedaan had en nou kon ik met een gerust hart eerder weg. Dus ik Bart een bericht gestuurd dat hij naar Lund kon komen (ik dacht dat hij nog even in Malmo zou blijven), bleek dat hij al in Lund op het station een boekje zat te lezen omdat het geen weer was om een stad te bekijken. Dus ik zo snel mogelijk naar het station gefietst door de stromende regen!! Bart was stiekem toch wel een beetje moe en wilde eigenlijk alleen nog maar naar huis. Ik had hem aangeboden dat hij met de bus naar mijn huis kon gaan en dan zou ik gaan fietsen. Maar om zijn woorden te gebruiken “ik wijk de komende drie dagen niet van jou zijde”. Dus uiteindelijk is hij bij mij achterop de fiets gegaan wat best te doen was aangezien de route bijna alleen omlaag ging. Thuis wat gegeten, gedouched en wat uitgerust en toen nog wat gaan wandelen omdat het eindelijk droog was geworden. Kleine wandeling gemaakt, die we uiteindelijk niet helemaal mooi af konden maken omdat een deel van het pad helemaal onderwater was gelopen. Dus de laatste kilometer moesten we aan de rand van een bietenveld lopen en ook een gedeelte door een achtertuin, maar volgens mij heeft niemand ons echt gezien. Zaterdag hebben we een rondwandeling gedaan door Lund langs alle “belangrijke” gebouwen. Het was droog en we kwamen op veel plekken waar ik ook nog helemaal niet was geweest dus dat was erg leuk. ’s Avonds nog heerlijk uit eten geweest: geweldig bereide zalm! En zondag zijn we hoewel het weer niet echt prettig was (was wel redelijk droog) toch maar naar het strand gefietst. Helaas zijn we wel op de terugweg helemaal nat geregend. Vervolgens was het al weer tijd om Barts spullen in te pakken en naar het station te gaan. We hadden besloten om maar gewoon samen met de bus te gaan omdat het echt super hard regende, maar er was geen bushokje dus ook met de bus gaan was niet erg prettig. Bij het station aangekomen reed er geen trein om de tijd dat wij eigenlijk dachten dat er een trein zou rijden. Er stond op het bord wel een trein naar Malmo maar daar stond niet op dat die ook naar Kopenhagen ging. Dus Bart wilde liever nog een kwartier wachten zodat hij met een trein kon gaan waar wel Kopenhagen bij stond. Uiteindelijk in de laatste minuut toch nog maar de conducteur gevraag of hij ook die eerste trein kon pakken of dat hij beter op de trein kon wachten die naar Kopenhagen ging, bleek die tweede helemaal niet te rijden (er stond een heel klein kruisje achter). Wij blij dat we gevraagd hadden! Kwam er wel op neer dat het een heel snel afscheidt werd, maar gelukkig is bij hem wel alles verder goed gegaan met de reis.
Ik kon niet heel lang treuren om Barts vertrek want op maandag avond stonden mijn ouders al op de stoep, en die zouden voor een week blijven! Ik moest gewoon werken dus ze zijn vooral samen op pad geweest. Woensdag middag wel vrij genomen om met mama te gaan paardrijden op IJslanders. Hoewel het echt heel koud en vochtig was, was het wel weer een hele toffe ervaring! Zaterdag zijn we samen naar Malmö geweest, super mooie stad! Veel oude gebouwen maar ook hele moderne wijken die er wel erg mooi uitzien!
Zondag moesten we het huis schoonmaken en moest ik al mijn spullen inpakken omdat ik ging verhuizen naar een andere kamer. Ik had het gelukkig allemaal zo kunnen regelen dat ik mijn sleutel vrijdag kon ophalen en op zondag kon verhuizen toen mijn ouders er nog waren.
Prima nieuwe kamer, had het veel erger verwacht. De kamer is redelijk groot en van alle gemakken voorzien. Bureau, beddengoed, fijne stoel met tafeltje, veel kastruimte, kraan, koelkastje, magnetron en het aller fijnste: een eigen badkamer! Verder wonen er nog 7 andere studenten op mijn verdieping waarmee ik de keuken en de woonkamer deel. En wat ook nog wel erg vet is: ik heb een enorm dakterras! Ik voel me dus wel thuis hier en had op de eerste dag al twee huisgenoten leren kennen. De rest van de week redelijk rustig geweest. Het is behoorlijk rustig op mijn kamer en ik moet eerlijk zeggen dat ik ook wel eens mijn avondeten eet op mijn kamer. Maar toen ik donderdag wilde gaan koken nodigde een van mijn huisgenoten (jongen uit Colombia) me uit om met hem mee te eten. Hij had wat vrienden uitgenodigd en ging voor hun koken. Bleek dat hij met een paar mensen, minstens 15 mensen bedoelde. En er bleven maar mensen binnen komen. Een andere huisgenoot had zijn laatste avond in Lund dus ook hij had allerlei mensen uitgenodigd. Was een gezellige avond en heb ook nog wat andere huisgenoten leren kennen. Uiteindelijk pas rond 12 uur gaan slapen, en rond half 6 ’s ochtends kreeg ik een smsje van Maike dat ze er over 15 min zou zijn. Ze had eigenlijk gepland om er pas tegen 8 uur te zijn, maar de jongens waar mee ze samen reed hadden behoorlijk doorgereden en ze hadden ook niet echt pauze genomen. Toen ze eenmaal binnen was zijn we toch nog maar even 2 uurtjes gaan slapen. Ik moest wel gewoon werken dus Maike heeft zich in haar eentje moeten vermaken. Maar volgens mij had ze de winkels redelijk snel gevonden dus dat vermaken lukte wel!! ’s Middags hebben we nog wat geshopt maar zijn we redelijk vroeg naar huis gegaan want Maike was toch behoorlijk moe. Thuis kwam ik een huisgenoot tegen die me had verteld dat hij met een stelletje dat bij hem op bezoek was naar een Halloweenfeest ging. Hij vond het geen probleem dat we mee gingen, dus nu hadden we eindelijk een plan. Gelukkig had maike zich voorbereid en had ze wat schmink meegenomen (zie de foto). Het feestje was best leuk, het was in een oude schuur ergens een beetje afgelegen. Ze hadden een leuke aankleding en een DJ. Er waren veel mensen die echt hun best hadden gedaan dus dat was erg leuk om naar te kijken. Geslaagde avond!
Zaterdag hadden we het plan om naar Malmö te fietsen. We mochten een fiets lenen van dezelfde huisgenoot dus dat leek ons wel een goed plan. Uiteindelijk waren we pas rond 12 uur onderweg, en toen bleek dat die fiets van de huisgenoot toch niet zo erg relaxt was. Eerst maar eens de banden opgepompt, maar we hadden nog steeds het probleem dat de ketting veel te groot was en er dus steeds vanaf viel. Daar konden we niet echt iets aan doen zonder er geld voor te betalen, dus we besloten om het toch maar gewoon zo te proberen. Uiteindelijk had Maike door hoe ze moest fietsen zodat de ketting er niet af viel en hij is er dan ook maar 3 keer afgevallen (waren we erg trots op). Uiteindelijk waren we pas rond kwart over 2 in Malmö. Dus het eerste wat we toen maar eens hebben uitgezocht was of het ook een optie was om met de fiets in de trein naar huis te gaan. Dat koste gelukkig niet erg veel dus we zijn met de trein terug gegaan. We hadden namelijk toch even bedacht dat 1.5 uur door het donker, zonder goed licht op de fiets, zonder straatlantarens en zonder precies te weten waar we heen moesten toch niet z’n goed idee was. Gelukkig deze keer weer hele andere dingen in Malmo ontdenkt dan met mijn ouders dus het was weer erg mooi!
’s Avonds waren we door een andere huisgenoot uitgenodigd om samen te eten, aten ook nog andere huisgenoten mee dus weer wat mensen leren kennen. Zondag zijn we heel cultureel naar een museum geweest. Het was een openluchtmuseum met allerlei oude gebouwen en oude voorwerpen. De oude gebouwen vonden we erg mooi om te zien maar eerlijk gezegd waren we vrij snel uitgekeken op de oude voorwerpen. Maar gelukkig hadden ze nog een tijdelijke tentoonstelling over een mevrouw (mevrouw Gudrun) die naar onze smaak vreemde kleding maakt. Maar ze is behoorlijk beroemd en ze heeft winkels over de hele wereld en veel mensen dragen het. Het kwam er eigenlijk gewoon op neer om zo veel mogelijk laagjes over elkaar te dragen met zo veel mogelijk verschillende printjes en kleuren. We hebben onze ogen uitgekeken :p.
‘ avonds wilden we graag uiteten gaan en Maike had besloten dat het haar niet uitmaakte naar welk restaurant we gingen als we maar niet daarheen gingen waar ik al twee keer geweest was. Dus uiteindelijk na uitgebreid onderzoek op internet gedaan te hebben, bleven er 3 restaurants over. Helemaal opgedoft gingen we op stap, maar diegene die ons het leukst leek was natuurlijk dicht dus zijn we maar naar optie twee gefietst. Hier was het niet erg druk maar het leek ons toch gezellig. Maar zodra we zaten stonden de twee groepen die er nog aan het eten waren bijna tegelijk op en de rest van de tijd zaten we er met z’n tweeën, haha. Toch een gezellige tijd gehad en het eten was lekker!
Maandag ging Maike helaas weer naar huis, ik zal haar missen! Nu voor de rest van de tijd waarschijnlijk alleen, dus jullie zijn allemaal welkom!

Maandag helaas het slechte nieuws gekregen dat ik nog steeds niet kan beginnen met mijn experimenten. Momenteel komen de gassen door teflon buizen, maar dat is niet veilig genoeg dus iemand heeft besloten dat dat niet meer mag en dat het nu met metalen buizen moet. Het probleem is echter dat ik dat natuurlijk niet zelf kan vervangen en dat mijn begeleidster er geen tijd voor heeft. Dinsdag ben ik toch maar even naar mijn begeleidster gegaan om er voor te zorgen dat er iets ging gebeuren en hebben we afgesproken dat we er woensdag aan zouden gaan werken. Woensdag dus inderdaad eindelijk eraan gewerkt. Zorgde nog wel voor een grappig verhaaltje. De buizen waren namelijk geleverd in een houten verpakking voor bescherming en de buizen waren ongeveer 7 meter lang. We hadden dus een enorm gevaarte dat we van beneden in de kelder naar het lab moesten brengen. Dus ik met een phder via een route buitenlangs geprobeerd om die buizen naar het lab te brengen maar toen we eenmaal in het trappenhuis waren, bleek het echt niet mogelijk te zijn om die buizen daar omhoog te krijgen. Dus toen had de phder bedacht dat ik maar even daar moest blijven en dat ze even ging navragen wat we nu moesten gaan doen. Maar dat kwam er dus op neer dat ik daar midden in de gang stond met een 6 meter lange staaf op de grond waar iedereen overheen struikelde omdat ik ze niet op tijd kon waarschuwen. Kwam er ook nog een meneer aan die me ging vertellen dat dit hier echt niet zo kon blijven liggen, maarja ik wist niet waarheen… Maar goed, phder kwam terug. Wij dat ding weer terug gebracht naar waar we het vandaan hadden gehaald. Uiteindelijk hebben we de buizen omhoog gekregen door ze uit te verpakking te halen waardoor ze veel lichter en buigbaarder waren. Vandaag de laatste dingen afgemaakt en nu kunnen we morgen een lekcontrole doen en misschien ook al de kalibratie en kan ik maandag echt gaan beginnen! Ik heb er zin in!